Karanlık pek çoğumuza olduğu gibi bana da hüznü, kasveti ve yalnızlığı hissettirmiştir. O sonsuzmuş gibi gelen kara boşluk içerisinde hayal ettiğimiz ve olmasını istemediğimiz her şeyi barındırdığını düşündürür. Doğamıza, ruhumuza, enerjimize aykırıdır.
 
“Karanlıktaki Baykuş” benim ilk resmimdir. Öncesi, denemesi ve ya adım adım ilerlemiş bir geçmişi yoktur. Taşlara, müsvedde kağıtlara, duvarlara çizilen karalamaların ilhamıdır. Karanlıkta parlayan bir mum kadar kendi halinde, küçük ama dikkat çekici bir ihtimalin sonucudur.
 
Resme işleyen karanlık, üzerindeki binlerce çekingen fırça darbesinin kaygısını, başarısız olma ihtimalinin korkusunu ve göstermiş olduğum cüretin çekingenliğini saklarken; içime sığmayan yeteneklerimi ve var olma arzumu dikkat çekici bir kıvılcım gibi sergiler.  
 
Karanlığın içerisinde belli belirsiz ve tüm ihtişamıyla size bakmakta olan baykuşu ihtiyacım olan bilgelik ve tecrübenin yol göstericisi olarak çizdim. 
 
Ben O’nu karanlığımdan kurtarırken O da beni varoluşuyla cesaretlendirdi.